Onderzoek laat zien dat in de wereldwijde keten van textielrecycling risico’s op kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden te vinden zijn
In een tijd waarin het hergebruik van materialen en het streven naar een circulaire economie hoog op de agenda staan, publiceren wij samen met NGO Arisa het rapport “Textile recycling unravelled”. Het rapport laat zien dat de keten van textielrecycling complex is en gepaard gaat met risico’s op kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden. Het richt zich op de stad Panipat in India, waar een groot deel van de economie draait om het recyclen van geïmporteerd gebruikt textiel, onder andere vanuit Nederland. Samen met Arisa roepen we betrokken bedrijven in deze keten op om hun verantwoordelijkheid te nemen en de risico’s in de textielrecyclingsketen aan te pakken.
Textielrecycling in Panipat
Jaarlijks worden miljoenen kilo’s aan gebruikt en ingezameld textiel naar India verscheept, waaronder zo’n 13,7 miljoen kilo vanuit Nederland. Veel van dit gebruikte textiel komt in Panipat terecht, een stad ongeveer 90 kilometer ten noorden van Delhi. Daar wordt niet-herdraagbaar textiel vervezeld en gesponnen tot recycled garen, waar vervolgens nieuwe producten van worden gemaakt, zoals dekens, tapijten en huishoudtextiel. Ook zogeheten pre-consumer textiel, het restmateriaal dat overblijft bij het maken van kleding, wordt verwerkt in Panipat.
Het rapport laat zien welke bedrijven binnen en buiten Europa en ook in Nederland producten uit Panipat afnemen. Er wordt ook beschreven dat in de textielrecycling in Panipat verschillende problemen zijn, met name in de veelal kleine, niet-geregistreerde fabriekjes. De lonen liggen lager dan het vastgestelde minimumloon, met name voor vrouwelijke arbeiders. Arbeiders worden blootgesteld aan stof en chemische middelen zonder beschermingsmiddelen, en er komt kinderarbeid voor.
Om deze problemen aan te pakken, roepen wij samen met Arisa op dat bedrijven en organisaties die producten inkopen uit Panipat op om hun toeleveringsketens in kaart te brengen, verder dan de eerste leverancier. De volgende stap is om in deze ketens een risico-analyse uit te voeren, in navolging van de OESO richtlijnen. Tevens is het belangrijk dat wanneer er misstanden gevonden worden, bedrijven en organisaties zich niet moeten terugtrekken, maar juist de dialoog moeten aangaan met de leveranciers om samen de arbeidsomstandigheden te verbeteren. Ditzelfde geldt voor inzamelaars van gebruikt textiel en hun waardeketens, om na te gaan waar het textiel dat door hen is ingezameld terecht komt.
“Daarom gaan we de komende vier jaar bedrijven in Panipat helpen om tot een hoogwaardiger product te komen.”
Verantwoordelijkheid
In Panipat heeft Sympany in het verleden Child Labour Free Zones opgericht samen met Arisa en Indiase ngo’s. Dat zijn wijken waar onderwijzers, lokale autoriteiten, werkgevers en ouders kinderen op school proberen te krijgen. “Medewerkers van ngo’s en buurtwerkers gaan langs de deuren en voeren gesprekken met de families. Het is een intensief proces”, zegt Programma Manager Gemma Claessen. De Nederlandse overheid betaalt mee via het Fonds Bestrijding Kinderarbeid.
Het onderzoek bevestigt wat Sympany al dacht: dat een klein deel van de textiel die de stichting inzamelt in Panipat terechtkomt. Het betreft ongeveer 1 miljoen kilo. Dat is maximaal 5 procent van het niet opnieuw te dragen kleding dat wij inzamelen. De concurrentie van goedkoop textiel uit China, zoals fleece-dekens, is lastig voor deze Indiase recyclingindustrie, zegt directeur Erica van Doorn van Sympany. “Daarom gaan we de komende vier jaar bedrijven in Panipat helpen om tot een hoogwaardiger product te komen. Als zij meer waarde creëren, groeien hun inkomsten. En als de ouders meer verdienen, kunnen zij hun kinderen naar school sturen. De inzet is dat de levensstandaard er verbetert.”
Link naar het rapport: Textile recycling unravelled
Leer er meer over in het artikel van Trouw
by 