Een mooi designerjurkje van Michael Kors pronkt op de sorteerband, dat treffen we niet vaak aan!

Toch gooit de sorteerster het jurkje in de rolcontainer voor haar, bij het afval. Zonde toch? Een dikke veeg van iets wat lijkt op mayonaise is zichtbaar op het rokje van de jurk… helaas, daar kunnen we niks meer mee.

Wat u hier leest is een probleem wat zich meermaals per dag voordoet tijdens de sortering van het ingezamelde textiel. Het gaat niet om één van onze vestigingen, maar het komt bij alle vier de locaties voor. Meer en meer wordt huishoudelijk en tuinafval aangetroffen tussen het ingezamelde textiel. Er is geen dag dat het niet voorkomt.

Wat beweegt inwoners hun restafval in onze textielcontainers te gooien? Komt het omdat ze vrij toegankelijk zijn? Een gewiekste manier om niet voor restafval te hoeven betalen? Een vergeten milieupas, die heeft geleid tot ongewenste dump van restafval?

Afval in textielcontainers bezorgt Sympany een hoop extra kosten en onnodig veel werk, niet alleen om het tussen het textiel uit te halen, maar ook om te zorgen voor afvoer van het afval en onnodig bevuild textiel. Daarnaast is het voor onze medewerkers een onprettige klus alle viezigheid er tussenuit te halen.

Gemeenten focussen zich op scheidingspercentages vanuit het restafval. Alles wat niet meer in het restafval zit, lijkt gescheiden. Om textiel te mogen inzamelen, wordt vaak ook nog een vergoeding van de inzamelaar/sorteerder verwacht. Door toename van afval en het verlangen van een vergoeding, worden de marges voor de inzamelaar/sorteerder steeds kleiner. Om samen te komen tot een circulaire textielketen, is meer nodig dan alleen te kijken naar de samenstelling en de scheiding van het restafval. Deze scheidingspercentages laten niet de daadwerkelijke resultaten van mogelijk hergebruik zien.

Belangrijk is dat textiel in gesloten (plastic vuilnis)zakken wordt aangeboden om het te beschermen tegen vuil en vocht.